‘Toen mijn man drie jaar geleden overleed, moest ik erg wennen aan het alles zelf  doen. Gelukkig krijg ik wel hulp van mijn kinderen, maar die wonen niet in de buurt en hebben ook hun gezinnen en drukke levens. Veel van mijn vrienden en ook mijn broer zijn helaas overleden. Mijn kringetje wordt steeds kleiner.

Vanwege een aangeboren hersenafwijking vind ik het moeilijk om contact te maken met anderen. Ik kan niet altijd op woorden komen en kom soms een beetje bot over. Als ik iemand eenmaal ken, gaat het wel, maar in gesprek met vreemden voel ik me onzeker. Hoewel ik graag alleen woon, zou ik het fijn vinden om af en toe een bakkie te kunnen doen met iemand. Waar kan ik iemand ontmoeten die dat ook wil?’

*De namen en personages in dit artikel zijn fictief.