'Nu zijn de rollen omgedraaid'
Plonie (75) is mantelzorger van haar man Floris. Hij kreeg 6 jaar geleden epilepsie. Hij viel daardoor op zijn schouder en zijn hoofd. En liep hersenletsel op. Het duurde een tijd voor duidelijk werd dat het om epilepsie ging. “Mijn leven is helemaal veranderd. Ik had een kind met een handicap, die ik jaren zelf verzorgde. Toen mijn moeder ziek werd, heb ik de zorg op me genomen. En nu sta ik naast mijn eigen man die zorg nodig heeft.”
We botsen steeds vaker
“Alles wat nieuw is, komt niet meer binnen. Vroeger regelde Floris alles op het gebied van de financiën en dergelijke. Ik kon altijd op hem leunen. Nu zijn de rollen omgedraaid. Floris heeft moeite om dit te accepteren. Zijn gedag is veel moeilijker geworden. We botsen steeds vaker. Dat hoort ook bij het ziektebeeld natuurlijk, maar is voor mij heel moeilijk. Ik ben heel gevoelig en wordt geraakt door zijn nieuwe gedrag. Op het moment dat ik besef dat hij er ook niets aan doen, kan ik het weer relativeren.”
Vrienden verloren
Plonie moet hem goed in de gaten houden. Hij vergeet zijn medicijnen in te nemen. Zij moet ze goed voor hem klaar leggen anders gaat het verkeerd. Dat kost haar ook veel energie. “Hij is getest op dementie, maar dat is het niet. Zijn gedrag hoort bij de hersenbeschadiging. Hij blijft hangen in het verleden. Nieuwe dingen kan hij niet meer verwerken. Dat is moeilijk om te zien. We hebben best wat vrienden verloren. Ze konden niet omgaan met zijn veranderde gedrag.”
De consulent van Zorg voor elkaar Breda
Via de huisarts en neuroloog zijn we doorverwezen naar Zorg voor elkaar Breda en BredaMantelzorg. “De consulent heeft ons geholpen met de WMO-aanvraag en ze gaf advies van instanties die hulp zouden kunnen bieden. Zoals de juiste vorm van dagbesteding en huishoudelijke hulp.” Plonie is erg tevreden over de gesprekken die ze hebben met zowel haar als haar man.
Dagbesteding
“Floris heeft eigenlijk geen hobby’s. Dat had hij vroeger ook niet echt. Hij was voornamelijk bezig met zijn werk terwijl ik met onze kinderen spelletjes deed. De consulent heeft Floris overtuigd om naar dagbesteding te gaan. Dat wilde hij eerst niet, maar nu gaat hij drie dagen per week. Hij heeft het er best wel naar zijn zin. Hij doet oefeningen, fietst op de hometrainer en jogt op de lopende band. Hij kan tafeltennissen en een gezellig bakje koffiedrinken. En een praatje maken met anderen. Dat heeft Floris thuis niet. Het is lekker voor hem om er even tussenuit te zijn en ik heb dan tijd om stoom af te blazen.”
Lotgenoten
Plonie gaat een keer per maand bij BredaMantelzorg naar een ontmoetmoment mantelzorg bij Niet Aangeboren Hersenletsel. Daar hoort ze de pittige verhalen van haar lotgenoten aan en vindt ze herkenning. Ze vindt het gezellig en heeft leuke contacten opgedaan.
Steun en sociale contacten
Wijkcentrum Prinsenhof is een ontmoetingsplek waar je kunt sjoelen en een praatje kunt maken met andere bezoekers. “Ik ga hier af en toe naar toe. De vrouwen die ik daar ontmoet, komen hier wel 4 keer in de week om elkaar te steunen. Ze zijn allemaal alleen en hebben hun man verloren. Deze ruimte en vrijheid heb ik niet vanwege de zorg voor Floris.”
Goed voor jezelf zorgen
Plonie heeft een fijne huisarts die met haar meedenkt. Door de stress kreeg ze hoge bloeddruk. Met antidepressiva is ze wat rustiger te worden. “Ze heeft me geholpen om een deeltaxipas aan te vragen. Zo kon ik ook een Valyspas aanvragen en vrienden in Hendrik-Ido-Ambacht bezoeken. Zelf op pad kunnen, geeft me vrijheid. Dat heb ik nodig.”
Interview: Jessie Vermeer
Foto: Paul Ranft
