‘Ook al woon ik nog bij mijn ouders, ik voel me vaak alleen. Zij begrijpen niet wat ik meemaak. Ik wil op mezelf gaan wonen, maar dat kan ik nog niet betalen. En in Rotterdam voel ik me ook niet op mijn plek. Ik heb vertraging in mijn studie opgelopen. De studievrienden die ik later alsnog heb gemaakt, zijn al afgestudeerd en aan het werk. Zij hebben nu een heel ander leven dan ik. En mijn vrienden van vroeger wonen niet meer in Breda.

Ik mis het om onderdeel te zijn van een vriendengroep. Om eerlijk te zijn schaam ik me een beetje dat ik me op mijn leeftijd zo alleen voel. Terwijl ik zoveel lieve mensen om me heen heb die van me houden. Het voelt ondankbaar. Waar kan ik terecht om hierover te praten? En waar kan ik vrienden maken die hetzelfde meemaken als ik?’