‘Het mantelzorgen valt me zwaar, vooral omdat de vooruitzichten voor mijn vrouw niet positief zijn. Door haar ziekte is ze niet meer de vrouw die ze was. We leven we niet meer echt samen als man en vrouw. Soms twijfel ik of ik het nog wel aankan. En soms vind ik dat ik juist te weinig voor haar doe. Ook twijfel ik over wat beter is voor haar. Thuis blijven wonen haar of ergens anders laten verzorgen? Zij kan het niet altijd zelf meer aangeven. En ik vind het moeilijk om voor haar te beslissen.

Ik heb behoefte aan meer praktische ondersteuning. Maar eigenlijk vooral aan iemand om mee te praten. Iemand die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt. Die weet hoe het is om je partner kwijt te raken als volwaardige partner. Om er alleen voor te staan terwijl je niet alleen bent. Waar kan ik terecht?’