Nu lunchen we om en om bij elkaar op vrijdag. Dat is voor ons beiden een mooie afsluiting van de week

Mijn leven veranderde 7 jaar geleden door een hersenaandoening. Opeens kon ik niet meer de dingen doen die ik gewend was. Ik moest heel veel dingen opnieuw leren. Mijn rechterarm en rechterbeen zijn een probleem. Binnen gebruik ik een hulpstoel. Voor buiten heb ik een scootmobiel. Ik doe zoveel mogelijk zelf. Dat kost soms wel wat meer tijd. Maar voor mij is dat heel belangrijk. Er komt wel iemand om het huis schoon te maken. Op maandagmiddag ga ik naar de gym. Dat kan gelukkig nog steeds. Verder maak ik zelf poppen en bezoek ik vrienden. Ik puzzel ook graag. Ik kan me goed vermaken.

3 jaar geleden kreeg ik contact met een vrijwilliger van Zorg voor elkaar Breda. Het bleek dat wij oude bekenden van elkaar zijn. We hebben allebei in de modewereld gewerkt, maar we hadden elkaar heel lang niet gezien. We werden vrienden. We gaan soms op vrijdag naar een concert. In de Waalse kerk. En daarna samen lunchen in de stad. Door corona kan dat nu niet. Nu lunchen we om en om bij elkaar op vrijdag. Dat is voor ons beiden een mooie afsluiting van de week.

Jacques

De vrijwilliger die elke vrijdag tijd doorbrengt met Jacques vertelt:

Ik doe al jaren vrijwilligerswerk. Omdat ik graag iets wil doen voor een ander. Met iedere klant heb je een andere relatie. Het werk geeft voldoening. Als je er zelf ook iets aan hebt is dat fijn. Maar het hoeft niet. Je doet het voor de ander, niet voor jezelf. Jacques laat mij zien hoe iemand om kan gaan met een handicap. Ik heb veel bewondering voor hem. Je probeert je in te leven. En hij laat zien hoe het moet. Soms gaan we naar de bioscoop. Of samen kleren kopen. We spelen patience voor 2 personen of scrabble. Goed om ons geheugen te trainen.