Amy vertelt: “Op de basisschool had ik al door dat ik anders was dan andere kinderen. Ik begreep hen niet en had moeite contact te leggen. Bovendien had ik van de leraar extra uitleg nodig, maar hier was niet altijd tijd voor. In groep 4 ben ik naar het speciaal onderwijs gegaan. Dit was een stap, maar ik voelde mij hier gelijk op mijn gemak. De kinderen waren net als ik en ik voelde mij begrepen. Ook hadden de leraren meer tijd en aandacht. Na de basisschool ging ik naar het voortgezet speciaal onderwijs. Ook hier kon ik goed meekomen. Dit veranderde toen ik naar het mbo ging.”

Met tegenzin naar stage

Amy: “Ik volgde de mbo-opleiding Facilitaire Dienstverlening. Er was geen extra begeleiding zoals ik gewend was en het voelde alsof ik aan mijn lot werd overgelaten. Er werd niet gewerkt met een planning. Ik kreeg geen extra tijd voor opdrachten en ik moest zelf een stageplek zoeken. Ik heb stage gelopen bij een hotel en verzorgingshuis. Leuke stageplekken, maar ik had het er niet naar mijn zin. Ik had het gevoel overschat te worden. Dit was heel frustrerend. Ik wilde namelijk meewerken en mijn best doen, maar dit lukte gewoon niet. Ik ging met tegenzin naar stage en werd er soms letterlijk ziek van.”

Moed zakte in schoenen

“Ondanks de lastige momenten heb ik mijn opleiding gehaald. Het was tijd om een baan te zoeken. Ik zag het somber in, want wat past bij mij? Met een jobcoach van het UWV heb ik naar een baan gezocht. Ik ging aan de slag bij een reclamebureau. Hier liep ik tegen hetzelfde aan: ik voelde mij onbegrepen en er werden dingen van mij verwacht die ik niet waar kon maken. Na een half jaar werd mijn arbeidscontract niet verlengd en kwam ik thuis te zitten. De moed zakte mij in mijn schoenen”, aldus Amy.

Werken met een toekomstcoach

Amy woont thuis bij haar ouders. Een ouderbegeleider geeft het gezin begeleiding over omgaan met autisme. Amy: “De ouderbegeleider zag dat ik niet lekker in mijn vel zat en moeite had een baan te vinden. Op mijn verzoek bracht hij mij in contact met Zorg voor elkaar Breda voor het traject ‘Toekomstcoach’. Ik maakte een afspraak en kort daarna had ik een gesprek met toekomstcoach Manou. Samen gingen we op onderzoek uit. Wat voor een baan past er nu écht bij mij? Om hierachter te komen, hadden we iedere week een afspraak. Ik deed allerlei oefeningen om te kijken wat ik kon, wat ik wilde én wat ik leuk vond.”

Leuke en laagdrempelige opdrachten

Manou: “Tijdens de gesprekken zette Amy alles op een rij. Wie ben ik als persoon? Wat wil ik? En welke banen zijn er allemaal? Met leuke en laagdrempelige opdrachten heeft Amy dit onderzocht. We hebben gebruikgemaakt van verschillende loopbaantools, zoals de beroepenschatkist, het levensportret en ‘Ikigai’. Het belangrijkste van deze opdrachten was dat Amy weer vertrouwen kreeg. Vertrouwen dat er een baan voor haar is weggelegd. Een baan waar ze zich fijn voelt. Amy vult aan: “Uit de oefeningen bleek wat voor een baan ik zocht; een baan met veel duidelijkheid, gezelligheid op de werkvloer en niet teveel prikkels. Eén van de banen die naar voren kwam, was caissière. Vroeger heb ik als bijbaan in de supermarkt gewerkt en dat vond ik erg leuk. Manou en ik zijn op zoek gegaan naar een functie bij een supermarkt.”

Aan de slag als caissière

Amy: “Samen met Manou solliciteerde ik bij een landelijke supermarktketen en werd verbonden aan een jobcoach van diezelfde keten. Tijdens het sollicitatiegesprek heb ik verteld over mijn autisme. Ik vertelde dat ik soms extra begeleiding nodig heb en niet fulltime kan werken. Dat was geen probleem. Ik kon direct aan de slag in een supermarktfiliaal in Breda. Inmiddels werk ik er een half jaar en ik heb het naar mijn zin. Het contact met de klanten, de gezellige sfeer onder collega’s, de afwisselende werkzaamheden … iedere dag ga ik met plezier naar het werk!”

Naar de toekomst kijken

Manou: “Het toekomstcoachtraject van Amy heeft een half jaar geduurd. De kracht van het traject is niet zozeer het vinden van een concrete functie, maar het vergroten van zelfvertrouwen en zelfkennis. Waar ben ik goed in en waar ben ik minder goed in? Wat voor werkomgeving past bij mij? Hoe haal ik het beste uit mezelf? Ik ben heel blij dat Amy uiteindelijk een leuke baan gevonden heeft! Een baan waar ze het naar haar zin heeft en waar ze zich goed voelt. Dat is het allerbelangrijkste.” Amy tot slot: “Het toekomstcoachtraject heeft mij veel gebracht. Ik leerde mijzelf beter kennen en ik heb weer vertrouwen in mijzelf. Bovendien durf ik nu naar de toekomst te kijken. Ik wil lekker blijven werken en wil met mijn vriend op zoek naar een koophuis!”